– ორი კაცი მყავდა – ქმარი და საყვარელი. ლამაზად ვიცხოვრე, დათიკო ხელისგულზე მატარებდა, საყვარელი ლექსებს მიძღვნიდა. სავსე იყო ჩემი ცხოვრება სიყვარულით, არაფერი მაკლდა. ახლა ბებია ვარ. კარგი შვილები გავზარდე. ქმარი დიდი ხნის წინ გარდამეცვალა. როცა ამქვეყნიდან წავიდა, დავიფიცე, სხვა კაცს აღარ შევხვდები-მეთქი. მხოლოდ მის მუზად დავრჩი და დღემდე ასეა – შოთა კვლავ მიწერს ლექსებს და სიბერეს მიმსუბუქებს. სიყვარული არ კვდება.
0 Comments