დუდუ

ეს ჩემი გამოუცდელი გოგო. ეს ჩემი ახლად ქალიშვილობადაკარგული და რომ არ მეუბნებოდა, რა დაემართა, რატომ არის ეს ქალანი კან მუტელში შეყოფაზე. რა ეტკინა ამისთანა, რომ არ ვიცოდი, მაგრამ ის ვიცოდი რომ ეტკინა და ისევ ისევ ტკენოდა, ისეთი სახე ვნახე მისი, იქ, წყალში, ხელებში, რომ აღარასდროს აქვს და არავის ასეთი სახე დამენახა. გაფრთხილდი. ვეფერებოდი და მოდიხარ შორს წამეყვანა, ტერიტორიულად მაინც და გამომეცვალა, ვხვდებოდი, რომ ბევრი რამ ნანახი არ ექნებოდა და მეც გავსულიყავი ამ ჯოჯოხეთიდან, ნანკას ქმნიდა ჯოჯოხეთიდან, მაგის კარგიც რომ მოვტყან, ეგ ახვარი დედაკაცი ეგ. როგორ დამიჭირა ამ ფარისევლურ ღიმილით და მოფერებით, გოაზე რომ მყავდა წაყვანილი და უკვე იქიდან იოლი იყო, პარიზი რომ გადავიდაფრინდით და ელისეის მინდვრებზე ვასეირნე, ამ ღირსი იყო? სახლში დავბრით არა, ისევ თავიდან ხე იყო, თუ მარტო ეიფელის კოშკის მიმდებარედ უსველდებოდა მუტელი, მაგ კარგ მოტყნულს და მთაწმინდის ჰაერი მოქმედებდა, გამშრობად. ოჰ, როგორ მეზიზღება ეს ქალი. ცოლს როგორ ვუწოდებ, ეგეც არ ვიცი. ისიც კი ვერ, რომ ბოლო პაედკის მაინც წამოეყოლებინა ცოტა ხანს და შეშვებოდა, ამ ქლესა და ლამაზი მოახლოებებით, საღამოს ჩამიჯდებოდა კალთაში, ხანჭვირვალე მაქმანებში ჩაცმული და ხან უთხელეს ატლასის ხალათში სადმე რამე, ასე რომ იწყებდა ლაპარაკს. შენ ჩემი ძმაკაცი-ც ხარო, იცოდა, მეგობრებს როგორ ვექცეოდი და მიყვარდა და გადავყავარ ზედ, რომ დაჭირვებოდათ და გულს მილბობდა, თან სახელს ვითომ ფერებით ამოკლებდა, უვიცი ეს და ტვინმოღრეცილი ქალი. ყველაფერი შეიძლებოდა ჩვენი პარტნიორობის, მეგობრობის გარდა. იაფფასიანი დედაკაცი. სად გაიზარდა, როგორ გაიზარდა, ცოლად რომ მომყავდა კიარადა, მანამდე რომ შემიყვარდა, სადამდე, რას ფიქრობდი, ვიცნეტავ, რანდაბით მომაჯადოვა, იმ წვრილი წელით, გრძელი ფეხებით თუ აბზეკილი ძუძუებით. ამ უგრძნობი ცხოველის დედა ვატირე მე. გადაწყვეტილება უკვე მიღებულია, მაგრამ რატომ ვწელავდი განსაზღვრას, ახლა არ ვიცი. მარიამისთვის ყავა და ფუნთუშები, მერე ღრმად მძინარს საბანი ამოვიხადე და შევხებივარ, ისე ვუყურებ, რბილ ლოგინზე როგორ იწვა ეს ლამაზი და ნაზი გოგო. მანამდე ჩემთან მოხუტებულს, რაც ავდექი, ძილში შეეცვალა პოზა, მუხლები მოეხარა და ხელები გადაეჭდო იმ თავის პატარა, მკვრივ ძუძუებზე, რამდენიმე თავს ან ვინმესგან დაცვას და მშვიდად სუნთქავს. მსგავსი უსუსურს რომ შევხედე, ამიდგა ისევ და მომინდა, გვერდში მივიწოლოდი, კოცნით გამეღვიძებინა და კიდევ მომეტყნა ტრაკში, როგორც ვწუხვარ, თვითონაც რომ ვასიამოვნე და მეც რომ კინაღამ გავგიჟდი, ძალიან ტკბილი იყო მის ტრაკში ჩახედული. მაგრამ შემეცოდა მერე, ტკბილად ეძინა, უსიზმროდ და დავახურე ისევ საბანი, შუბლზე ვაკოცე და ისეთმა მშვიდმა და ნეტარმა გამოვიხურე ნომრის კარი, როგორიც დიდი ხანია აღარ ვყოფილვარ. სულ ცოტაც და ჩემი თავისუფლება ისევ დამიბრუნდებოდა, ისევ გამიხარდებოდა, საქმეებს თუ ადრე მოვრჩებოდით და ცოტა ხანში მეტი დროის გატარების შესაძლებლობა მომეცემოდა, ძმაკაცებს ისე დავპატიჟებდი ჩემთან, რომ ნანკას მჟავე სახის მოლოდინი არ მექნებოდა, ბიჭები წავიდნენ მერე, ჭიქების ალაგებით და ხმაურით რომ იყვნენ დაღლილები. ხშირად ქალბატონი. გზაზე აფთიაქში შევიარე, რეზინები არ არის მნიშვნელოვანი, საკმაოდ ქვეცნობიერად გადაწყვეტილი გადაწყვეტილება, რას აკეთებს, თუმცა აფთიაქის სალაროსთან დგომისმენტში არც ერთი იდეადია. სახლში რომ ავედი, ეძინა. დაიღალა ალბათ დაქალებთან ერთად ჭორაობით და დასვენება ესაჭიროებოდა. თვალებზე საძილე ნიღაბი აეფარებინა და პროექტები იყო გაშოტილი უზარმაზარ ლოგინში. ერთ დილას ორი მძინარე ქალის ნახვა მომიხდა და ამას გარდააც გადავხადე საბანი, შემედარებინა. ეს ისე უდარდელად იწვა, ცა ყუდად არ გამოჩნდა და ძალიან ქალამნად, რა ენაღვლებოდა, თითზე არ დაუდია, ყველაზე მეტი სანერვიულო პუნქტი მის და მის დაქალოჩკების ბარში მათ აჩემებულ მაგიდაზე მსხდომი სხვა ადამიანები და ახლადწასმული მანიკურის გათხაპნავება იყო. თუმცა, იდეალი იყო მისი აბზეკილი ძუძუები რომ ნახე, ველურად მომინდა, იმ წამს მივხვდი, რომ ჩვენი დაშორების ბოლო აკორდი ბოლო სექსი არ უნდა იყოს, უნდოდა თუ, მაინც და არ შემეძლო, რამდენი ხანია მისით ჩემთან ჟიმა სურვილის არ გამოუთქვამს და სულ „თავი ტკიოდა. დაღლილი იყო". მოვაძრე ნიღაბი სახიდან და უცებ გაიღვიძა. უდ, მოხვედიი, ისე მაცა ცუდიგან დარბილებული ხმით, ერთი ძაან ადარდებდა კითხვა, სად იმ ღამეს, სახლში რატომ არ დავუნდი, ერთიც არ მოვუვივარ, იქნებ აგური დამეცა სადმე თავში ან მანქანამ მლეწა და რეანიმაციაში ვეგდე. ფეხზე ვეკიდე სრულყოფილად, აი სრულად და ამომწურავად. ტანსაცმელი ისედაც გასახდელი ცუდად, ხო უნდა გამომეცვალა და წყალი გადამევლო და იქვე გავიხადე, შარვლის ჯიბიდან რეზინის ყუთი ამოვიღე და გახსნა რომ გაჩერება, მერეღა შეშფოთდა, აუ დუუდ, ახლა არა რა, პირიც არ დამიბანია და რაღაც ეგეთების მომიზეზება, საბანი ისევ დაიფარა და მეთქი, მოდი გოგო აქ, უხეშად გადავაძრე საბანი, ტრუკი შემოვახიე და სანამ გონზე მოვიდოდა, მუცელზე გადავაბრუნე, რომ არ ეფართხალა, მაგრად დავაჯექი ზევიდან და უკვე ქვასავით გამაგრებულ ყლეზე რეზინი წამოვიცვი. სასაცილო იყო, ცოლი იყო ჩემი და თავის დაცვა რაში მჭირდებოდა, მაგრამ ვერ დავტოვებდი მინიმალურ ალბას