ნანკა

 

რა უნდოდა, რას მერჩოდა. საღამო გოგოებთან ერთად გვიანამდე შარდენზე და დავლიეთ ცოტა. ცოტა რამ, ცოტა ხანში მაგათ და მერე მეზობელი ბიჭებიდან კოკტეილები გამოგვიგზავნეს ცნობები და სხვა კაი ტიპები, რომელზედაც საუბარია და სხდომაზე ნებაც მივეცით. მე გივიკო მომიჯდა გვერდზე. აუ როგორი იყო რააა, შავი, საფეთქლებზე აპარსული თმა, ცოტა ჭაღაარარეული, შავი და ნაცრისფერი, ძალიან მომდგარი მაისური თუ ძლიერი სვიტრი ეცვა, ძალიან ლამაზად აქვს მოტმასნილი, რომ ხელის მოკიდება მომინდა ეგრევე. ვისხედით, ვცდილობთ რაღაცეებზე, კარგადაც კი არა, რაზეც, მაგრამ ძაან სასიამოვნო საღამოს იყო და მერე მივიღოთ გოგოები, ერთი კი მიკვირს, რატო არ გამოგვაცილეს, მაგრამ ტაქსი ხო მაინც გარეთ გველოდება და როგორც მოვედი, ეგრევე დავწექი, შხაპის მიღებაც დამეზარა. დუდუ სახლში არ იყო და უჰ, რა, თორე არ ტოვებს მარტოს და რა მომეკითხა, უცებ არ ეთქვა, ნანკ, აქ ვარ და აქ, მალე მო. ჩავწექი და დავიძინე. არაფერი მსიზმრებია, მშვიდად მეძინა და დილას მკვეთრმა შუქმა გამაღვიძა. ჩემი საძილე ნიღაბი მომაძრო და რაღაც არაადამიანური სახე, ტანსაცმელს იხდიდა და ვუყურებდი, ვერ ვცნობდი. ჩემი ქმარი იყო და არც იყო. სხვა დუდუ იყო და შემეშინდა უცებ, თურმე სულაც არ შემშინებია ტყუილად. გახდილი ჯინსის ჯიბიდან უცებ პრეზერვატივების კოლოფი ამოიღეს და იმათ შეხედა და მერე ჩემსკენ ისე გამოიყურება, რომ გული კინაღამ გამისკდა, გადახდილი საბანი ისევ გადავიფარე და მოვიკუუნტე. მეგონა გავქრებოდი, ისე მეშინოდა. ასე ცუდად შემშინებია, დუდუსი კი არა, არაფრის ცხოვრობს. მეგონა ხელს გამარტყამდა და სახე საბანში ჩავმალე, დაარტყა რომ ამეცილებინა, მაგრამ დამარტყა კი არა, უარესი ქნა საბანი, გადამაძრო და უკვე ის მეგონა ჩამომაგდებდა ლოგიდან და ფეხით შემდგებოდა, ისეთივე სახე, რომ ვერ წარმომედგინა ჩემი ქმრის სახე ასეთი გამომეტყველება. რამდენიმე მოვემზადე, გარდა ამისა, რაც შემდეგ ქნა. ასე მეგონა, ამ წლების განმავლობაში, აღარც ვუნდოდი უკვე. მეგონა, ჩემი გულცივობით და თამაშით საბოლოოდ გავუკრავ, ის, რითიც მაწუხებდა ცდილობდა და იძულებული იყო რომ, მომეთმინა, თავისი ნერწყვით რომ მისცა მუტელს და ეგონა, ჩემი სითხე იყო და რომ მთხრიდა თავის საშინელ პენისს, მეგონა ამან გაუარა, ამდენი მისცა, ამდენი ტკივილის", ამდენი „ცუდად ვარ"-ის ფონზე. მეგონა, აღარასდროს მოუნდებოდა ჩემთან სექსი, დაკმაყოფილდებოდა იმით, ძმაკაცების თვალწინ როგორ დავდიოდი ლამაზი და ტანწერწეტა და ამით იამაყებდა, რა ცოლი მყავსო. ოჰ, როგორ არ არის, ცოცხალი შემხებოდა, საერთოდ არ უნდა იყოს ეს და არც არავინ შემეხო და ისე შემეხო, რომ მგონი ვერასდროს მოვანელებ ამ დამცირებას. საბანი ხო გადამაძრო და ხელი მკრა, ისე გადამატრიალა მუცელზე და სანამ აზრიზე მოვიდოდი, ზედ დამაჯდა. მსუბუქი არ იყო ამხელა კაცი, ვერ გავინძერი, მეფართხალა მაინც და ესეც არ შემელო, იმხელა კი მძიმეთ მაწვა ზედ და უკვე მივხვდი, რას მიმზადებდა, რა მელოდა და ვერვეშვი. რას მოვეშვებოდი, როგორც ადრე არ არის, არც ახლა მდომებია, თბილი და ამ სიმშრალეში რომ შემიყო რეზინაწამოცმული ყლე, იქვე მოვკვდი, მეგონა. იქვე, აი პირველივე ტალჩოკზე დამარტყამდა რა ვიცი, წნევა, გული, რამე ჯანდაბა, მაგრამ არაფერი, გააგრძელა და სისხლად დავიღვარე, ზუსტად ვიცოდი, მენსტრუაცია არ არის დაავადებული, მაგრამ მაინც, სისხლმდინარე წყდება მთელი დღის განმავლობაში. , ბალიშში თავი ჩარგული და ვერაფერს ვხედავდი, მაგრამ ვიცოდი, ასე იყო, კარგად ვიცნობდი, ძუნწს ამას და შურისმაძიებლებს, რაც არავის არ შეარჩენდა. ასე არ შემარჩინა არც მე და აღარც მინდა გახსენება, მერე რა მიქნა, გონი ნახევრად დაკარგული უკან, წამით შვება რომ ვიგრძენი და სად იყო შვება, ტრაკზე მომკიდა ორივე ხელი და აი, რომ იცი, რა გელის და ვერაფრით უწევს წინააღმდეგობას, ეგ მომენტი დამიდგა. განძრევის თავი არ არის მნიშვნელოვანი, ტრაკი რომ გამიწია და ან დასველებულიყო, ან ცოტა მომფერებოდა, ან რამე ექნა, ისე შემიყო ანუსში ყლე, არც არაფერზე უზრუნია. კი მივხვდი, რას ნიშნავს ეს. ადრე მიმიცია ანალური სოლის უფლება, ეგ კი არა, რო არ უნდა, სულ ვაგდებდი ხოლმე და სულ მეკიდა, გაქვავებული ყლით რომ იძინებდა, ნუ არექსი ხარ, და რა მექნა? საკუთარი თავისთვის როგორ დამეძალებინა და ამისთვის იძია შური, ასე რომ ვხვდებოდი. ბოლო არ ქონდა ტკივილს, ვერც ვყვიროდი, აღარც ვინძრეოდი, ბალიში შევჭამე ცხელ და უცებ გამოიღოლე, უცებ ვიგრძენი და ვგრძნობ, რომ შეიძლება გაათავა ამ დედამოტყნულმა, შეიძლება გაათავა როგორც, არა ერთხელ ადრე და თავს უფლება, მიწვა რა თავისთვის ამ, დღესაცუტარ. მექნა, სად წავსულიყავი და უცებ ისევ გადამიწია დუნდულები და ისევ შემიდო, ისე ბოლომდე, რომ მზის წნულში ვიგრძენი მისი წყეული ყლე, მისი მამაკაცის დამპალი სიმბოლო. ღმერთო, რას მერჩოდი, რატომ დამსაჯე ასე. უფრო ცხელი იყო, კიდევ უფრო მტკივნეული და მივხვდი, რეზინიც მოეძრო და მე რომ არ ავმოძრავებულიყავი, ზურგზე ხელი დამაჭირა, ლოგინზე დამასრისა და ისე მტყნავდა, ეს დამპალი ეს, რამხელა ბოღმა ჰქონია გულში დამალული, რას მერჩოდა. ტკივილის უწინარეს ყოვლისმომცველი დაკარგული, რაც გათავაზებს, როცა ვიგრძენი, რა ცხელია ამ დროს, და სამწუხაროდ, არა მუცელ, რომ ბავშვი დამეტოვებინა და კარგი მომეტყნა.