დუდუ 2

 

 

ადრე მე გამომივიდა, ფეხზე მეკიდა, ფეხზე მეკიდა ყველაფერი, თუ უნდა იყოს სახლი დაენგრია, დაემტვრია და გაეცამტვერებინა, ჩემი საკოლექციო სასმელებით სავსე ბარი მინებჩამსხვრეული და ვისკებ მოწურწურე დამხვდა, ჩემი საყვარელი სამზარეულოს შუშის მაგიდა დაბზარული, და საყვარელი ლოგინი დასერილი. ხელახლა გააკეთებდი, უკეთესად, მის კვალს და მის ნაკლვალევს ამოვკვეთდი ჩემი ახალი ცხოვრება. იურიდიულად რომ ვერაფერს მიჩალიჩებდა, რაც უნდა მოენდომებინა, ეგ ვიცოდი, არც საქორწინო კონტრაქტი გვქონდა და არც ბავშვი გვყავდა, რაც ან შემოსავლის ნაწილი მოეთხოვა. ჩამოვიდი და ერჩივნა, არანაირად არ დამხვდა არც სახლში და არც არსად და არც არსად გადამყარდა, ზემოაღნიშნული ცვლილება. ჩემი პატარა გოგოსთვის ახლა ხელი მომეკიდა და სადმე წამეყვანა, სადმე ამ ხმაური და დამღლელი ქალაქიდან შორს, სიმშვიდეში და სუფთა ჰაერში და ავიღე და ბორჯომში წავიყვანე. არ ვიცოდი, დიდ გზაზე სიარულს როგორ გაუძლებდა ეს ფარფატა ყვავილი და ბორჯომამდე 2 საათის გზაც არ იყო. არც ერთ გამხდარა გზაში არც არაფერი, ისიც კი მომთხოვა, საჭესთან დამსვიო და დავსვი ცოტა ხანს, როგორ უხაროდა, მტკიცედ ეჭირა იმ სუსტ ხელებში საჭე და რაღაცეები მეგონა, ავტორალზე გავუშვებდი და არ შემინდებოდა, იყო ძლიერი და მამაცი გაიჩითა, ჩემი პატარა გოგო. . ყველგან გავაჩერე, სადაც მოისურვა, ყველაფერი ვყიდე, რაც უნდოდა, არ ამბობდა, მაგრამ მე ვხვდებოდი, ვატყობდი სახისმეტყველებაზე, წამის მეასე რომ შეუნელებდა სუპერმარკეტის დახლთან, ეს ჩემი ღორმუცელა, ჭამა და სვამდა ბევრს და გემრიელად არაფერი ეტყოდა, პეპელა. ყველა მისი სურვილი ამესრულებინა, ვატყობდი, რომ მისი გადაწყვეტილებები იყო დანადგარები, არ იყო ადგილი და ძალიან ხელოვნურად გამოიყენებოდა. რამდენიმე რაღაც ჯაჭვებიდან გათავისუფლებას ლამობდა და სხვა, რაც მე მესახებოდა მის სრულყოფილ თავისუფლებას ვაძლევდი, მისივე ქმედებებშიც და საკუთარშიც, რამდენიმე მის აჩრდილად ვიქეცი, მისი სურვილების ამსრულებლად. ყველაფერი ვქენით, რაც ამ პაწია ქალაქში შეგვეძლო გვექნა, საბაგიროზეც ავედით. ერთი სიმაღლის არ ეშინოდა, მაგრამ არ აქვს ჩაჭიდებული მკლავზე, ისე, რომ გონს მოვიდა, იმდენი სიღრმისა და სილამაზის ხილვის შემდეგ, დალურჯებები ვიპოვეთ ხელზე და კარგად ვიცით. ჩემი მაინც მშიშარა გოგო. კომპოზიტორების ნახევრად სეირნობით და რომ დაიღალა მერე, ტაქსით ჩამოვიდა საკუთარ სასტუმრომდე. აუზში ჩავიდეთ მეთქი, შევთავაზე. გამიღიმა და წამომყვა. ვხვდებოდი, წყლისადმი იმ ვნების მიახლოებული სიყვარულიც კი არ არის, რაც მე არ ვარ, მაგრამ ალბათ იცოდა, რა ღრმა წყალი, რა ტკბილია და ამიტომ. მე სანამ აუზის ოცჯერ გაცურვა-გამოცურვა მოვასწარი, ონავარი გოგო ზევით აძვრა, ეს საუნაში შევიდა და შემდეგ ვხედავდი, როგორ დადგა აუზის პირას, უკვე აკანკალებული წყლის ბინა მომლოდინე. ბოდიში, მარიამ, საუნის სიცხე ვერ მოგართმევდი წყალში და ჩამოხტი გოგო, რა გჭირს, მე გაგათბობ-მეთქი, ვუთხარი და ჩამოჯდა აუზის კიდეზე. ჩამომიყო წყალში ის ლამაზია, ფეხები და წონა გავხდი, ისე მომინდა, გულში ჩამეკრა. იქვე, იმ წუთას. ვერ მოვითმინე, სანამ თვითონ გადაწყვეტდა, მივუახლოვდით, წელზე ხელები ფრთხილად მოვხვიე და მოწყვეტით ჩამოითრიე წყალში. კიკივლა მოულოდნელობისგან, გაცხელებულ სხეულზე აუზის წყლის მოხვედრა ლამის ეტკინა, მაგრამ არა უშავდა, მოითმენდა, მოითმენდა ჩემი გულისთვის, ასევე გულში, ისევე, როგორც გულში ჩამეკრა, მისი ცახცახი დამეამებინა ჩემი სხეულიდან გამომავალი სითბოთი და ამ აუზში რა უნდა გვექნა, სხვა მეტი, რომში ჩახუტებული. მეცურებინა ერთი კიდიდან მეორემდე და მეთამაშა თან, შემომეცურა მანქანა და გზად ამდგარი ყველა ჩემი გამედო, ვითომ შემთხვევით, რომ ეგრძნო გახევებული ხორცის შეხება და მოვნდომებოდი მასაც, ამ გოგოს, ფარფატა პეპელას, ველურად რომ გადაიქცეოდა ხშირად ლოგინში. ბოლოს, ის პაწია ტალღები, ახლოს არის, რომ უჩნდებოდა, მისი ცახცახის კალი იყო და კი არ მეუბნებოდა, რომ სციოდა. ჩუმად გავაცურე კიბისკენ, ავედი და თბილი ხალათი დავახვედრე აუზიდან ამომძვრალს, შევახვიე ხალათში და ისე წავიყვანე ჩვენი ნომრისკენ. კომპანია, კარგად, თბილად და ასევე, როგორც უნდოდა. ეგოიზმი დავძლიე ერთი, ასე მეგონა იმ წამს, გააგრძელე დერეფანში რომ მივაბიჯებდით ჩვენი ნომრისკენ. განკარგულებაში სრულად, შესასრულებლად, გამეკეთებინა, უფრო დაბალია, მშვიდი ხმით, ყველა მისი ბრძანებამე ასრულებს. და მხარს ვუჭერ ჩემს ცხოვრებას. ჯერ ცხელ შხაპში შევიდა მთლიანად კარი დემონსტრაცი გადაკეტა, რომ შესვლა ვერ შეძლებდა და წყლის ქვეშ ვერ მომეტყნა, რაზეც უკვე რა ხანია, ვოცნებობდი. შხაპიდან მოხვეული ხალათით გამოვიდა, შუბლზე მაკოცა და დალევა მინდაო. მეც, დალევაც არის და მოწევაც და დარიშხნის მცირე ზომის საცოდავი, რო რამე და გამოვაღე მინი-ბარი, საკმარისად იყო პაწია ბოთლუკებით სავსე, რომ ეს პაწია ფერია და ბედნიერი. თითო-თითო ყლუპზე ვცლიდით, ერთს ის სვამდა და ერთს მე, ხანდახან ბოთლს სვამდა და შეემრა მალე, არ იყო მიჩვეული ამდენ ღმერთის, თან არეულს, არეულს ერთმანეთში და ლაპარაკში. შეცურებებში და შემიყოლა ერთ-ერთ შეცურებაში, ხელის ზურგზე დამადო თავად ხელი და რაის შემწყვეტი პროცესი, სიგიჟე